Dag 3: Berneau - Flôret/Bra 81,2 km

Lekker geslapen en klaar voor de tocht. Bij het ontbijt kwam ik een collega van Fred Vermeer tegen. Fred had vorig jaar dat stuk in het AD geschreven over mij en is dit jaar ook weer de hele week bij Team Westland om verslag te doen. Gezellig met hem zitten kletsen. Hij ging vrijdag nog een dagje fietsen in de Ardennen. Jeetje wat kon die man stouwen en zo mager als een lat. Echte sportman, deed aan triatlons. Toen ik ging afrekenen vroeg de eigenaar waar ik naar toe ging, wat mijn volgende overnachting zou zijn. Dat zou ik onderweg regelen vertelde ik hem. Oeps, het is een mooi en lang weekend en alles zou vol zitten volgens hem. He, echt? Ik meteen op zoek, alle adressen uit het boekje (bij 80 km) gebeld, booking.com etc. Er was niks te vinden. Jeetje, wat nu? Op 60 km was er wel plaats op een slaapzaal voor € 20,-. Dat gedaan, dan had ik in ieder geval wat. Ik ben lekker gaan fietsen en ja hoor daar waren de eerste klimmetjes. Langs de Abbaye de Val-Dieu naar Clermont. Clermont is een hoog tegen een heuvel gelegen mini-vestigingsstadje. Foto gemaakt van de stadspoort/stadhuis. Hierop zie je een afbeelding van een Santiagopelgrim. Op het hoogste punt staat de kruiskerk. Ben niet naar binnen gegaan. Ook was het weer een plaatsjes met allemaal klinkers op de weg. Ben ik echt geen fan van. Na Clermont kwam Limbourg. Hier fietste ik tegen 2 wegopbrekingen aan. De eerste ben ik lopend gepasseerd en gelukkig hadden Henny en Frans, die al ruim een week eerder waren vertrokken goed beschreven hoe ik door de 2de wat langere wegopbrekingen heen kon komen.  Limbourg bestaat uit 2 delen en het oudste deel ligt boven op een hoge heuvel. Ik kon deze helling van 12%  fietsend halen. Een groep Duitse wielrenners stonden te kijken en ja hoor:’ Is het een elektrische fiets?’ Antwoord:’ Nee, Girlpower!!!’ Ik kreeg de complimenten. Leuk hoor. Hierna ging de route naar Polleur en daarna naar Hoegne en Franchimont. Een behoorlijke klim tot 565 meter hoog. Goede training voor de Tourmalet. Hierna gaat de route omlaag en wordt het vrij vlak. De route loopt door het dal van de Lienne. Dit begint in Stoumont waar ik een overnachting zou hebben. Eigenlijk wilde ik nog wel door fietsen. Toch nog een bel-poging gedaan en ja er werd opgenomen bij Vrienden op de Fiets. Ik kon er terecht maar zij waren er vanaf 18.00 uur pas. Prima. Ik kon ook mee-eten. Nog fijner. Mijn reservering ben ik op gaan zeggen en dat kon gelukkig nog!

Daar aangekomen ben ik in de tuin gaan zitten wachten. Het was er een rommelig geheel maar wel groot. Rond 18.00 uur kwam er een man, erg onverzorgd, met een damesschoothondje aanlopen. Zei verder niks, dus ik op hem afgestapt en een hand gegeven. Hij heette Marco en was ook een ‘gast’. De rest kwam zo, die waren door de voordeur gegaan. Nog 3 mannen en een vrouw. Dit waren Bart en zijn partner, Peter die op het huis past, de mannen werken in Den Haag, en de tante van Bart. Allemaal slonzige types... Eerst een kop thee, Bart vertelde waarom hij dit huis had.... zat er te filosoferen, idealistisch. Mensen moesten er tot rust kunnen komen, mediteren, terug naar je innerlijke, massages etc...Ok.. gelukkig schoof de tante ook aan en kletste voluit. Daarna naar mijn kamer/slaapzaal. Ik lag daar gelukkig alleen. Schoon was het niet. Dode vliegen op het bed en de grond, stof en nog veel meer. Brrr. Douche zag er redelijk uit. Nadat ik gedoucht had ben ik de tuin weer in gegaan. We zouden buiten eten en iedereen had wat gemaakt. Smaakte prima en ik moest er verder maar niet bij stilstaan. (Ik had de keuken ook gezien en de tante liep de hele tijd, tussen het koken door, met haar zieke hond te sjouwen). Ook nog een lekker wijntje gedronken en weinig hoeven zeggen want tante van 82 vertelde haar hele levensverhaal waarbij de partner die een oplichter bleek te zijn uitvoerig ter sprake kwam. Af en toe kon ik de mannen ook wat vragen maar het waren echt aparte types.....