Dag 7: Arcis-sur-Aube - Butteaux 92 km

Vanochtend  weer op tijd wakker. Er zat geen ontbijt bij de kamer, maar dat had ik gisteren zelf al bij de Aldi gehaald. Om kwart over 8 zat ik op de fiets richting Troyes. Ik wil de daar rond 10 uur / half 11 zijn om naar de fietsenmaker te gaan. Er zaten er 3 en ze waren alle 3 gesloten van 12.00-14.00 uur. Dus ik moest er op tijd zijn en dat lukte. Rond 10.15 was ik bij Velo&Oxygen Troyes . Na 10 minuten kwam er iemand naar me toe, hij had eerst een slot staan verkopen aan een oudere dame 😂. Ik zei op mijn Frans en gebarentaal dat er een slag in mijn wiel zat en dat ik op doorreis was. Ik mocht naar de reparatieafdeling doorrijden. De mecaniciens was met een andere fiets bezig, dus wachten... zeker 20 minuten. Hij was erg precies zag ik. Tassen van mijn fiets en fiets op een soort tafel die omhoog kon. Hij vertelde dat het geen slag in mijn wiel was maar dat de buitenband niet goed zat en daardoor ook afgesleten was. Nieuwe buiten en binnenband erop gedaan, dan maar meteen ook goed doen want problemen met mijn fiets is echt niet leuk. Alles werd weer perfect afgesteld en ik heb voor de zekerheid ook nog een extra nieuwe binnenband meegenomen.  Koffie!!  De basiliek nog even in geweest, kop koffie gedronken en de stad uit gefietst. Om even op de stad terug te komen, de bouwstijl is wel bijzonder. Ze bouwen de huizen met balken op en metselen daarna stenen tussen deze balken, zie foto’s.  Er staan ook wel wat nieuwere gebouwen maar veel van deze huizen in die aparte stijl. Ook genoeg gezellige terrasjes! Leuk.

Na Troyes verder gefietst, het oponthoud was meer dan anderhalf uur. Ook is het erg warm, 32 graden. Het fietsen ging nu een stuk makkelijker, of was dat verbeelding???

Vandaag fietste ik door een afwisselend landschap, glooiend, akkers, weiden, bossen. Heerlijk. Je ziet hier van die enorme graansilo’s of had ik dat gisteren al geschreven... Ook fietste ik een paar keer langs een akkerbouwer die aan het sproeien was met iets wat volgens mij niet echt gezond rook...

In Ervy-le-Chatel aangekomen ben ik eerst een cola gaan drinken. Op het terras zaten 2 Nederlandse wandelaars, naar SdC. Daar heb ik een half uurtje mee zitten kletsen. Was erg leuk om ervaringen uit te wisselen. Zij zouden in dit dorpje overnachten maar dat wilde ik nog niet. Te vroeg en te weinig kilometers. Ik wil graag de 15de aankomen op de camping van TW. Maar ik had nog steeds geen kamer voor vanavond en het begon te dringen. Hotels zaten vol of ik had weer geen bereik om te bellen. Het begon ook steeds meer te waaien en ik zou door moeten fietsen tot Auxerre. Had gekund als het moest maar dan zou ik daar pas rond 8 uur zijn. Eerst maar weer eens mijn bidons vullen. Ik fietste langs een huis waar de voordeur van open stond. Geroepen ... madame...oui... even later komt er een keurig geklede oude, echt oud hoor, dame heel langzaam aangelopen. Of ik wat water kreeg? Zeker, koud of gewoon? Liefst koud. Nou daar is ze echt een tijd voor weg geweest. Zo lief. Na een Bonne chance en au revoir ben ik weer verder gefietst. 

Op een gegeven moment, ik had bijna 90 km gefietst stond er een mevrouw de planten water te geven. Ik sprak haar aan en vroeg of zij in de buurt een plek kende waar ik kon overnachten. Na even denken belde ze een vriendin die een Chambre d’Hôtes had. Ja daar was plaats maar ze had geen warm eten. Geen probleem. Ik had genoeg bij me, als ik maar kon slapen! 

Met de auto is ze me voorgereden naar het adresje zo’n 4 km verder. Ik kreeg ook nog een stuk van haar verjaardagstaart mee en een tomaat. Geweldig, daar wordt je zo blij van. (Ik heb haar adres maar gevraagd dan stuur ik haar nog wel een kaart met een mooie tekst of zo). Ik werd er prima ontvangen met een biertje en kon snel naar mijn kamer. Perfect.

Na gedoucht te hebben en even met José gesproken te hebben, heb ik een kop bouillon en 2 broodjes met tomaat gegeten buiten op het terras. De eigenaar kwam eerst nog even met mij kletsen, ze hebben vrienden in Haarlem en Leiden. Daarna gingen ze naar een verjaardag. 

Ik zit nu buiten aan de thee met een banaan, heb mijn kleren van vandaag weer gewassen, ze hangen nu nog buiten te drogen. Ik kruip zo mijn bed weer in. Lekker pitten.

Trouwens, gisteren ben ik een heel stuk langs een militair oefenterrein gefietst. Ze waren aan het schieten, durfde er geen foto van te maken, net zoals van de telefooncel die er bij de ingang stond. Je weet nooit of je niet zomaar opgepakt wordt ha, ha, ha.  Maar die telefooncel zou een uniek plaatje voor de kleinkinderen zijn. Hebben zij nooit gekend.

Volgens mij gaat het zo regenen... jammer.

Morgen naar Vezelay, tot de volgende keer